عارضه ­یابی مجموع ه­ای از فعالیت­های سیستماتیک می­ باشد که در قالب یک متدلوژی منسجم در راستای شناخت عواملی که باعث عدم دستیابی سازمان به اهداف و برنامــه ها و عدم تحقق ماموریت­ ها می شوند، قرار می­ گیرد. سابقه­ ی مطالعات عارضه­ یابی درکشور ما پس از تشکیل شرکت نوسازی صنایع ایران در راستای هدف انجام مطالعات عارضه­ یابی به عنوان پیش­ شرط انجام هرگونه اقدام درفرآیند نوسازی صنایع کشور می ­باشد.

مدل انجام مطالعات عارضه­ یابی توسط سازمان مذکور ابتدا از طریق سازمان مدیریت صنعتی بر اساس مدل اروپایی EFQM طراحی و ارائه گردید و سپس با چاشنی تجربیات جهانی و نظرات کارشناسی خبرگان در سال1382مورد بازنگری کلی قرار گرفت و پس از اجرای آزمایشی، رفع نواقص، اصلاحات تکمیلی توسط دانشگاه صنعتی شریف و همچنین مقایسه با مدل های اجرایی اروپایی در سال 1386، در نهایت مبنای اجرا قرار گرفت. از سال 1379و به دنبال به وجودآمدن سامانه­  ارتقاء مدیریت بنگاه (مدل سام) تغییرات جزیی در مدل ایجاد شد و درنهایت ساختار کلی مدل عارضه­ یابی طرح سام به دست آمد.

فازهای عملیاتی پروژه عارضه­ یابی:

فاز اول: بررسی نتایج عملکرد بنگاه وتشخیص عارضه­ ها

فاز دوم : بررسی توانمندی­ های بنگاه و شناسایی وتحلیل علل عارضه ­ها

فاز سوم: ارائه­ ی راهکارها

جهت مشاوره، کسب اطلاعات بیشتر و سفارش پروژه در زمینه عارصه یابی تولید یا فروش با این شماره تماس بگیرید:             09120520184